სასმელი წყლის დეზინფექცია გადამწყვეტ მიზანს ემსახურება - აღმოფხვრას მავნე პათოგენური მიკროორგანიზმების დიდი უმრავლესობა, მათ შორის ბაქტერიები, ვირუსები და პროტოზოები, რათა თავიდან აიცილოს წყლის გადამდები დაავადებების გავრცელება.მიუხედავად იმისა, რომ დეზინფექცია არ ანადგურებს ყველა მიკროორგანიზმს, ის უზრუნველყოფს წყლის გადამდები დაავადებების რისკის მინიმუმამდე დაყვანას მიკრობიოლოგიური სტანდარტების მიხედვით მისაღები დონეზე.სტერილიზაცია, თავის მხრივ, გულისხმობს წყალში არსებული ყველა მიკროორგანიზმების აღმოფხვრას, ხოლო დეზინფექცია მიზნად ისახავს პათოგენური მიკროორგანიზმების მნიშვნელოვან ნაწილს, რაც ამცირებს წყლის დაავადებებთან დაკავშირებულ რისკებს.

დეზინფექციის ტექნიკის ევოლუცია
მე-19 საუკუნის შუა ხანებამდე, როდესაც შეიქმნა ბაქტერიების პათოგენური თეორია, სუნი ითვლებოდა დაავადების გადაცემის საშუალებად, რაც გავლენას ახდენდა წყლისა და კანალიზაციის დეზინფექციის პრაქტიკის განვითარებაზე.

სასმელი წყლის დეზინფექციის მეთოდები
ფიზიკური დეზინფექცია
გამოიყენება ფიზიკური მეთოდები, როგორიცაა გათბობა, ფილტრაცია, ულტრაიისფერი (UV) გამოსხივება და დასხივება.მდუღარე წყალი გავრცელებულია, ეფექტურია მცირე ზომის სამკურნალოდ, ხოლო ფილტრაციის მეთოდები, როგორიცაა ქვიშა, აზბესტის ან ბოჭკოვანი ძმრის ფილტრები, აშორებენ ბაქტერიებს მათი მოკვლის გარეშე.ულტრაიისფერი გამოსხივება, განსაკუთრებით 240-280 ნმ დიაპაზონში, ავლენს ძლიერ ბაქტერიციდულ თვისებებს, შესაფერისია მცირე რაოდენობით წყლისთვის, პირდაპირი ან ყდის ტიპის UV სადეზინფექციო საშუალებების გამოყენებით.

UV დეზინფექცია
ულტრაიისფერი გამოსხივება 200-280 ნმ-ს შორის ეფექტურად კლავს პათოგენებს ქიმიკატების გამოყენების გარეშე, იძენს ყურადღებას დაავადების გამომწვევი აგენტების კონტროლში მისი ეფექტურობით.

ქიმიური დეზინფექცია
ქიმიური სადეზინფექციო საშუალებები მოიცავს ქლორირებას, ქლორამინებს, ქლორის დიოქსიდს და ოზონს.

ქლორის ნაერთები
ქლორირება, ფართოდ მიღებული მეთოდი, აჩვენებს ძლიერ, სტაბილურ და ეკონომიურ ბაქტერიციდულ თვისებებს, რომლებიც ეფექტურად გამოიყენება წყლის სამკურნალოდ.ქლორამინები, ქლორისა და ამიაკის წარმოებული, ინარჩუნებს წყლის გემოს და ფერს დაბალი ჟანგვითი ტევადობით, მაგრამ მოითხოვს კომპლექსურ პროცედურებს და მაღალ კონცენტრაციებს.

ქლორის დიოქსიდი
განიხილება, როგორც მეოთხე თაობის სადეზინფექციო საშუალება, ქლორის დიოქსიდი აღემატება ქლორს მრავალი ასპექტით, აჩვენებს უკეთეს დეზინფექციას, გემოს მოცილებას და კანცეროგენულ ქვეპროდუქტებს.მასზე ნაკლებად მოქმედებს წყლის ტემპერატურა და ავლენს მაღალ ბაქტერიციდულ ეფექტს უხარისხო წყალზე.

ოზონის დეზინფექცია
ოზონი, ეფექტური ოქსიდიზატორი, გთავაზობთ ფართო სპექტრის მიკრობული აღმოფხვრას.თუმცა, მას არ გააჩნია ხანგრძლივობა, სტაბილურობა და საჭიროებს ტექნიკურ ექსპერტიზას მონიტორინგისა და კონტროლისთვის, რომელიც უპირატესად გამოიყენება ჩამოსხმული წყლის წარმოებაში.

ქვემოთ მოცემულია სასმელი წყლის დეზინფექციის რამდენიმე საერთაშორისო სტანდარტი

თავისუფალი ქლორის ინდექსის მოთხოვნებია: წყალთან კონტაქტის დრო ≥ 30 წუთი, ქარხნის წყალი და ტერმინალის წყლის ლიმიტი ≤ 2 მგ/ლ, ქარხნის წყლის ზღვარი ≥ 0,3 მგ/ლ და ტერმინალური წყლის ზღვარი ≥ 0,05 მგ/ლ.

ქლორის მთლიანი ინდექსის მოთხოვნებია: წყალთან კონტაქტის დრო ≥ 120 წუთი, ქარხნის წყლის და ტერმინალის წყლის ლიმიტი ≤ 3 მგ/ლ, ქარხნის წყლის ჭარბი ≥ 0,5 მგ/ლ და ტერმინალური წყლის ჭარბი ≥ 0,05 მგ/ლ.

ოზონის ინდექსის მოთხოვნებია: წყალთან კონტაქტის დრო ≥ 12 წუთი, ქარხნის წყალი და ტერმინალის წყლის ლიმიტი ≤ 0,3 მგ/ლ, ტერმინალური წყლის ნარჩენი ≥ 0,02 მგ/ლ, თუ გამოიყენება სხვა ერთობლივი დეზინფექციის მეთოდები, სადეზინფექციო ლიმიტი და ნარჩენი შესაბამისი. მოთხოვნები უნდა დაკმაყოფილდეს.

ქლორის დიოქსიდის ინდექსის მოთხოვნებია: წყალთან კონტაქტის დრო ≥ 30 წუთი, ქარხნის წყალი და ტერმინალის წყლის ლიმიტი ≤ 0,8 მგ/ლ, ქარხნის წყლის ბალანსი ≥ 0,1 მგ/ლ და ტერმინალური წყლის ბალანსი ≥ 0,02 მგ/ლ.